(برایِ محسن)   من در چهل سالگی باز شدم صفر. باز رسیدم به هیچ. مهریه، نفقه، خونه، ماشین، همه اثاث...

فقط یه پیس!  به این نزدیک‌ترین جا به گیرنده‌های بویائیم. بی عطرِ تو این ماسماسک محافظِ من نیست!

این دوران همه‌ش هم بد نبود. خوبی‌هایِ زیادی هم داشت. بخصوص اسفندی که گذشت. بیشتر از همیشه باعث شد همو...

حضانتِ سارا؛ تلاشم برایِ باز دیدنت. 

آدم‌ها بیشتر از اینکه دل‌بسته خودِ معشوقشون بشن عاشقِ بیماریِ اون‌ها می‌شن. (more…)